Geïntegreerde sosiale Kontrakte Teorie

Geïntegreerde sosiale Kontrakte Teorie is `n teorie van sake-etiek ontstaan ​​deur Thomas Donaldson en Thomas Dunfee, en word sterk beïnvloed deur die sosiale kontrakte teorieë van politieke filosowe soos Thomas Locke en John Rawls. Die doel van geïntegreerde sosiale Kontrakte teorie is om `n raamwerk waarvolgens bestuurs- en sakebesluite kan gemaak word met betrekking tot die impak daarvan op relevante gemeenskappe, etiese norme en moontlike universele morele standaarde te voorsien.

Teken op sosiale kontrak teorie, Geïntegreerde Maatskaplike Kontrakte Teorie poneren dat rasionele globale kontrakteurs - besighede, individue en ander ekonomiese akteurs - tree in `n hipotetiese kontrak bepaal standaarde en norme. Maar in plaas van politiek en staatsbestuur, die kontrak is gemoeid met normatiewe reëls beïnvloed ekonomiese en sake-aangeleenthede. Hierdie norme moet nie te veel met uiteenlopende kulturele of godsdienstige norme bots. Terwyl die hipotetiese situasie in hierdie teorie is dat akteurs vorm hierdie kontrak willens en wetens, in werklikheid hierdie proses is meer geneig om oor implisiet kom, soos met sosiale kontrakte teorie, waar toestemming sonder dwang is die regerende faktor van die vraag of `n norm of waarde is konstitutiewe.

Hierdie term word gebruik om te verwys na universele morele beginsels wat die grense van aanvaarbare optrede is. Hypernorms is breë, fundamentele en sluit alle akteurs oral, dien as `n uiteindelike horison bepaling van wat is en is nie etiese vir die mens en sake-entiteite. Vir `n aksie om etiese onder sosiale kontrakte teorie moet in lyn met sulke hypernorms.

Microsocial kontrakte is minder algemeen en minder omvattende ooreenkomste wat bereik is tussen agente binne kleiner besigheid of ekonomiese gemeenskappe - soos, maar nie beperk tot, individuele bedrywe - en bestaan ​​as `n substraat van kontrakte onder die Macrosocial kontrak bestaande. Hulle produseer norme wat gereeld deur algemeen aanvaarde norme en waardes van `n gemeenskap se. Vir hulle regmatige deur Geïntegreerde Maatskaplike kontrakteorie in ag geneem word, moet hulle nie afwyk van hypernorms gedeeltelik bepaal word deur die Macrosocial kontrak.

Geïntegreerde sosiale Kontrakte teorie bied `n los metode vir die maak van etiese besluite. In die eerste plek moet jy alle gemeenskappe wat geraak word deur die besluit te identifiseer. Dan is dit nodig om die norme waarvolgens daardie gemeenskappe vry voldoen identifiseer. Diegene norme moet nie in stryd met groter morele standaarde wat as universeel van toepassing is geneem om almal, soos hypernorms. Ten slotte, as konflikte bly, prioriteit te gee aan norme wat meer algemeen, konsekwent en samehangende binne die raamwerk van die macrosocial kontrak is. Hierdie metode sou teoreties toelaat besluitnemers om op te tree in ooreenstemming met betrekking tot `n aanvaarbare stel waardes, praktyke en norme.

Kritiek van Geïntegreerde Maatskaplike Kontrakte teorie dikwels fokus op die konsep van hypernorms. Dit is onseker of "universele" morele standaarde werklik bestaan, hoe sulke standaarde moet word vasgestel en of hulle veranderlike oor tyd en oor kulture heen. Daarbenewens het die metodologie ontplooi deur Geïntegreerde Maatskaplike Kontrakte teorie sou `n soort van morele calculus, wat `n paar etiese teoretici verwerp noodsaak. Ten slotte, `n paar te eis dat `n maatskappy of net verbintenis bestuurder se werk is om winste te maksimeer vir aandeelhouers of tot diens aan jou eie self-belang, en dus enige vorm van sake-etiek wat buite hierdie minimale lojaliteite bereik is nie meer geldig.