Wat is International Investment teorie?

Internasionale belegging teorie word grootliks bepaal deur die geleentheidskoste van belegging. Internasionale beleggers vergelyk verskillende belegging alternatiewe en kies die geleentheid wat waarskynlik opbrengste te maksimeer.

Buitelandse portefeuljebelegging (FPI) is passiewe buitelandse beleggings waar beleggers nie direk deel te neem in die belegging in die buiteland. In plaas daarvan, beleggers het hul geld in buitelandse sekuriteite en ander beleggings om rente of dividende verdien.

Direkte buitelandse belegging (FDI) is die ander deel van die internasionale belegging teorie, en is `n aktiewe belegging in `n vreemde land. In plaas van `n belegging in effekte, beleggers direk fabrieke te bou of te wen beherende belang in buitelandse ondernemings winste te verdien.

In die algemeen, is dit nuttig om te kyk na FDI teorieë as `n poging om te antwoord die "wie, wat, wanneer, waar, hoekom en hoe" van `n bepaalde belegging, en om te bepaal of die ekonomiese faktore wat betrokke is regverdig maak buitelandse beleggings.

Om die vrae van FDI beantwoord, internasionale belegging teorie trek op die OLI (Eienaar, ligging, Internalizatie) paradigma. Die OLI paradigma ontleed internasionale belegging vanuit die perspektief van eienaarskap, plek, en internalisering van die firma se. Internalisering verwys na die vermoë van die firma se eerste-voorsteller voordeel in `n nuwe mark, en dus `n mededingende voordeel.