Definieer kapitaalrantsoenering

Besighede gebruik kapitaalrantsoenering om die bedrag wat hulle spandeer op beleggings of projekte te beperk. Dit werk op die beginsel dat maatskappye beter finansiële doelwitte en beleggingsopbrengste kan bereik indien hulle nuwe inisiatiewe te beperk en fokus hulpbronne op die bestuur van bestaande, veral as hulle nodig het om die belegging te verbeter.

Finansiële omstandighede en bestuur filosofie kan beide invloed kapitaalrantsoenering besluite. Byvoorbeeld, kan maatskappye wil kapitaalbesteding beperk indien die netto huidige waarde of interne opbrengskoers aansienlik invloed op algehele begrotings. Hulle kan ook hierdie besluite te neem wanneer die huidige verpligtinge maak dit ondoenlijk om op nuwe beleggingsgeleenthede te neem. Ander faktore wat dit beïnvloed, sluit die bedrag van die fondse van die huidige bedrywighede en die haalbaarheid van die verkryging van kapitaal, hetsy deur lenings of die uitreiking van addisionele voorraad. Rantsoenering is `n opsie vir beide groei-minded en konserwatief bestuur filosofieë.

Maatskappye kan kapitaalrantsoenering besluite te neem wanneer hulle nie genoeg fondse om te belê in nuwe projekte. Wanneer daar meer projekte as fondse beskikbaar, maatskappye is geneig om die mees winsgewende opsies kies, selfs al is dit ander winsgewende geleenthede kan uitsluit. Dit staan ​​bekend as kunsmatige beperking, omdat die bestuur besluit om die bedrag te spandeer en waar om dit te spandeer. Kapitaalrantsoenering gebeur soms omdat besigheid bestuurders vrees skielike groei sarsies of huiwerig is om eksterne finansiering gebruik.

Kapitaalrantsoenering kan hard of sag wees, afhangende van of beïnvloed faktore is eksterne of interne. Hard kapitaalrantsoenering gebeur gewoonlik wanneer beperkinge op sakebesluite is eksterne. Sagte kapitaalrantsoenering vind plaas wanneer die bestuur van sy eie interne beperkings, beheer of beperkings op uitgawes belegging stel.

As `n besigheid is nie in staat om fondse te leen van buite bronne, kan dit `n eksterne rede vir kapitaalrantsoenering gee. Dit mag nie in staat is om fondse as gevolg van interne finansiële tekorte, swak bedryfsprestasie, ongunstige krediet voorwaardes of wanneer dit stel `n nuwe, ongetoetste produk leen wees. Banke is veral huiwerig is om te leen aan klein besighede en individue met `n minder-as-bevredigende prestasie rekord.

Interne redes vir kapitaalrantsoenering sluit skuld beperkinge en bestuur bekommernisse dat uitbreiding kan lei tot `n verwatering van beheer. In groter maatskappye, kan die boonste bestuur besteding perke spesifiseer vir elke departement, na aanleiding van `n omvattende korporatiewe strategie. Menslike hulpbronne kan ook n maatskappy se vermoë om uitbreiding te bestuur beperk.