Belangrikheid van Staat van Kontantvloei

Die inkomstestaat en kontantvloeistaat is twee van die maniere waarop `n maatskappy moet sy finansiële gesondheid te kommunikeer aan beleggers. Beide word in die finansiële state van `n maatskappy. Hulle verskil in die eerste plek omdat `n inkomstestaat bevat dikwels nie-kontant koste en die staat van kontantvloei handel slegs met kontant, volgens Greg Forsyth, `n finansiële ontleder by Schwab.com.

By wyse van voorbeeld, dink `n maatskappy het `n fiskale jaar wat eindig in Desember. Dit verkoop `n produk op Desember 23. Die jaar eindig en die maatskappy nog nie betaling ontvang. Die maatskappy kan die verkoop as inkomste in die inkomstestaat te bespreek. Dit het nie enige geld insamel, maar die maatskappy kan beleggers wat dit het `n koop en sodoende gegenereer inkomste vertel. Wat verkoop nie opdaag op die staat van kontantvloei vir die fiskale jaar. Wanneer die maatskappy in die volgende jaar ontvang die kontant, dit raak die staat van kontantvloei, maar nie die inkomstestaat.

In die lang termyn, inkomste op die inkomstestaat en staat van kontantvloei moet bymekaar kom, Forsythe het. Daar kan probleme wees wanneer `n maatskappy se kontantvloei en inkomste nie dit te doen. Hy het opgemerk dat beleggers versigtig vir maatskappye wat groei op die inkomstestaat maar negatiewe kontantvloei verslag behoort te wees. Beleggers moet ook versigtig vir maatskappye wie se verdienste op die inkomstestaat oorskry kontantvloei wees. Hierdie kan wees tekens dat `n firma nie vertaal sy inkomstegroei in kontant.

Die kontantvloeistaat word georganiseer in drie dele, volgens AccountingCoach.com. Kontant uit bedryfsaktiwiteite is kontant uit die groot funksies van die besigheid, soos koop en verkoop. Kontant uit beleggings verslae van die koop en verkoop van groot bates. Finansieringsaktiwiteite rapporteer die effek van voorraad uitreiking en voorraad terugkoop. `N Vierde afdeling besonderhede addisionele inligting, insluitend belasting betaal.

Beleggers gebruik dikwels kontantvloei in samewerking met ander finansiële data te vooruitsigte `n maatskappy se evalueer. Tipies, is dit gedoen deur verhouding ontleed. Hy skryf in die Journal of Rekeningkunde in 1998, John R. Mills en Jeanne H. Yamamura daarop dat kontantvloei-verhoudings kan help om te bepaal of `n maatskappy is op pad na bankruptcy.Mills en Yamamura raai die gebruik van die bedryfstelsel kontantvloei verhouding as `n toets van solvensie. Hierdie berekening toetse of `n maatskappy het kontant om sy onmiddellike uitgawes te dek.

`N Maatskappy kan ordentlike kontantvloei hê, maar nie noodwendig winsgewend te maak. Volgens Dún en Bradstreet, kontantvloei is eenvoudig geld vloei in en uit `n besigheid. Verkoop items onder kosprys verbeter kontantvloei, maar dit is nie winsgewend nie. In so `n scenario, kan die inkomstestaat `n beter bron van inligting wees.