Deregulering van Finansiële Markte Onder George Bush

Groot banke en finansiële dienste maatskappye gereeld bepleit vir deregulering in die Verenigde State sedert die 1970`s. Die grootste deel van die deregulering is uitgevoer onder die administrasie Bill Clinton, landgebonde tussen die twee Bush administrasies van George H.W. Bush (1988-1992) en George W. Bush (2000-2008). Maar die twee Bush administrasies was ver van onaktiewe in die deregulering gebied.

Die idee van deregulering finansiële markte word gedryf deur die vrye mark filosofie van sosiale en ekonomiese betrekkinge. Terwyl die idee het oor al rondgegooi sedert die administrasie Nixon, dit was die Reagan-administrasie, met George H.W. Bush as vise-president, wat die wetgewende stoot om die federale toesig oor Wall Street, die banke en die finansiële dienstesektor eindig begin.

Aan die einde van die eerste Bush-administrasie in 1992, een van die belangrike deregulering besluite gemaak om banke toelaat om buite hul staat grense funksioneer. Dit was `n groot stap in dat dit toegelaat banke om betrokke te raak met `n groot kommersiële handel van internasionale omvang, en uiteindelik uitgeskakel kleiner plaaslike banke. Banking, nadat hierdie hervorming, het `n oligargie, oorheers deur `n paar groot groot-stad wat betrokke is by internasionale spekulasie en beleggingsbanke.

Dwarsdeur die eerste Bush-administrasie en die twee Clinton terme, was daar `n skuif om saam te smelt kommersiële en beleggingsbankwese. Dit was verbode deur die Glass-Steagall Wet van 1933. Die Wet self is heeltemal herroep deur die Kongres in 1999, die laaste jaar van die Clinton-administrasie. So vroeg as die 1980`s, het regulerende agentskappe onder Republikeinse administrasies die daad herinterpreteer ten einde hierdie skeiding tussen die twee soorte banke tot niet. Dit het beteken dat die belegging bank, wat handel oor die bedryf, en kommersiële bank, die hantering van finansiële markte, het saamgewerk. Banke in staat was om hulself te reguleer. Republikeine het geglo dat hierdie deregulering banke sal toelaat om hul portefeuljes te diversifiseer. In plaas daarvan, is dit geskep `n geïnstitusionaliseerde botsing van belange as dieselfde banke wat was om beleggings te keur en weeg risiko was dieselfde mense die uitvoering van die belegging.

Rekeningkundige en oudit van beide kommersiële en aksepbanke was `n belangrike deel van die staat toesig van die bedryf. Onder beide Bush en Clinton administrasies, was hierdie verwyder, om private,-bank besit firmas om banke en hul beleggings te oudit. Nog `n botsing van belange is crated, as banke bemagtig, in wese, te reguleer en te oudit hulself. Dit het gelei tot slordige boekhouding, swak beleggingsbesluite en die ontploffing van sub-prima uitleenkoers wat `n regering onderdrukking in vroeër jare sou veroorsaak het. Soos van 2003, is hierdie praktyk verwyder word deur die verloop van die Sarbines-Oxley-wet. Onderteken, veral, deur George W. Bush. Terselfdertyd, egter, hierdie selfde president opgeroep `n onbekende 1863 wet verbied state aan plaaslike banke te reguleer. Daarom is die tweede Bush-administrasie het `n gemengde rekord op finansiële deregulering. Die Reagan en eerste Bush-administrasie, sowel as die Clinton-administrasie was deregulators.