In Rekeningkunde, Wat is die verskil tussen `n las rekening en `n uitgawe-rekening?

Uit te sorteer die verskil tussen soorte rekening is noodsaaklik om te verstaan ​​hoe om verantwoording te doen saketransaksies. Sake-eienaars en rekeningkundige personeel verwag om in staat wees om die aard van die transaksies vinnig onderskei. Die tydsberekening van die kontantvloei van die transaksie is die sleutel, maar sodra die tipe van rekening word bepaal, kan dit selfs meer belangrik om uit te vind wat om te doen met die rekening en hoe `n ontleder sal dit gebruik word.

Die belangrikste verskil tussen aanspreeklikheid en koste is tydsberekening. Uitgawes huidige-tydperk uitgawes wat nie toekomstige voordeel. Laste bestaan ​​wanneer `n maatskappy het `n toekoms verpligting met betrekking tot `n voordeel reeds ontvang. Wanneer `n las bespreek, die maatskappy neem `n las as `n krediet en debiteer `n uitgawe-rekening. Dit plaas die koste in die tydperk die toekoms besteding sal baat vind, wat in ooreenstemming is met die paringsbegrip.

Aanspreeklikheid rekeninge op die maatskappy se balansstaat en word geklassifiseer as `n lang termyn of kort termyn gebaseer op die datum waarop die aanspreeklikheid sal weens kom. Uitgawes op die inkomstestaat. Omdat uitgawes aangeteken in die tydperk waarop dit betrekking het, is daar geen behoefte om te skei deur tyd. Dit is belangrik om daarop te let dat as gevolg aanspreeklikheid rekeninge balanse verander jaar meer as jaar, hierdie veranderinge ook gevind word op die staat van kontantvloei (SoCF). Uitgawes ingesluit in die SoCF sowel, maar hulle is nie uitdruklik vermeld. Wanneer netto inkomste aangepas om by kontant uit bedryfsaktiwiteite op die verklaring, is koste-aktiwiteit ingesluit.

Wanneer ontleders finansiële state te interpreteer, laste en uitgawes het verskillende betekenisse. As laste verteenwoordig toekomstige verpligtinge, is ontleders bekommerd dat die maatskappy het die vermoë om hierdie toekomstige verpligtinge na te kom. Hierdie kwaliteit word die solvensie van `n besigheid. Uitgawes, in en van hulself, is nie beskou as `n positiewe of negative- egter ontleders dalk belangstel in hoe die uitgawes ontstaan ​​nie. As `n maatskappy het `n hoë vlakke van volgehoue ​​uitgawes in vergelyking met die inkomste, kan dit meer ontstellende as `n maatskappy wat `n paar groter eenmalige uitgawes het nie.

Nie alle toekomstige betalings word geklassifiseer as bedryfslaste. Toekomstige betalings wat nodig is deur `n maatskappy, maar waar die maatskappy die voordeel ontvang het nie, is nie aangeteken in die rekeningkundige rekords, maar in plaas daarvan is in die aantekeninge tot die finansiële state. `N Algemene voorbeeld van hierdie verskynsel is in die rekeningkundige vir borgskap-ooreenkomste. Selfs al is `n maatskappy kontraktueel kan verplig wees om `n gebeurtenis vir vyf jaar te borg, sal die maatskappy nie `n las up-front vir die ooreenkoms te teken. Die maatskappy sal slegs die aanspreeklikheid vir die ontvang, maar nie betaal voordeel aan te teken.