Kwessies in Forensiese Sielkunde

Een van die mees omstrede kwessies in forensiese sielkunde verband hou met die gebruik van poligraaf toets, of "leuen opsporing." In sy artikel 2001 in die "Journal of Forensiese Sielkundige Praktyk," het dr William Iacono kritiek op die wetenskaplike geloofwaardigheid van die beheer vraag toets (CQT), die mees gebruikte stelsel van forensiese Polygraphy. Die CQT werk deur fisiologiese reaksies vergelyk met `n verskeidenheid van vrae, relevant en irrelevant tot die beweerde misdaad. Om doeltreffend te werk, die toets vereis die eksaminator `n onskuldige persoon ter sprake beïnvloed meer bekommerd oor die irrelevant vrae as oor die betrokke kinders te wees. Iacono dui daarop dat die CQT werk teen die onskuldige kandidaat deur die versuim om rekenskap te gee van die fisiologiese reaksie wat veroorsaak word deur te vra `n emosioneel-uitdagende vraag, wanneer die kandidaat is nie skuldig aan die aksie word voorgestel. `N Groep van 14 Amerikaanse wetenskaplikes bestudeer die akkuraatheid van 44 CQT toetse, en in `n verslag wat in 2003 gepubliseer is deur die Nasionale Navorsingsraad die gevolgtrekking gekom dat "spesifieke voorval poligraaf toetse kan diskrimineer lê van waarheid praat teen koerse ver bo kans, al is heelwat laer as perfeksie . "

Die debat oor oortreder profilering betrekking het op die lewensvatbaarheid van tradisionele profilering metodes wat poog om `n stel van eienskappe of persoonlikheidseienskappe van `n kriminele identifiseer uit `n ontleding en interpretasie van `n misdaadtoneel. Die praktyk is gebou op die oortuiging dat tot stigting van die eienskappe of "profiel" van die kriminele sal help om die skuldige individu te identifiseer. Maar Laurence Alison en Emma Barrett wys in "Forensiese Sielkunde: Konsepte, debatte en Practice", dat hierdie benadering teenstrydig met die huidige aanvaarde teorieë van persoonlikheid en gedrag. In wese, die invloed van spesifieke omstandighede waarbinne herhaalde oortredings voorkom skep genoeg variasie in misdadige gedrag om voorspellings te maak wat gebaseer is op profilering onbetroubaar. Trouens, kon misdade gekoppel word deur geografiese nabyheid veel meer betroubaar as deur gedragsverandering profiele.

In die polisie sielkunde, `n sub-veld van die dissipline, forensiese sielkundiges werk met wetstoepassing personeel in `n verskeidenheid kontekste te gebruik, uit die beoordeling van die aanleg en persoonlikhede van polisiebeamptes, aan die bestuur en die ontwikkeling van die polisie opleidingsprogramme beklemtoon. In die Maart 1996-uitgawe van "Criminal Justice en gedrag", polisiewoordvoerder, sielkundige Dr. Curt Bartol geïdentifiseer twee sleutelkwessies in hierdie gebied: Die behoefte aan verbeterde sielkundige dienste vir landelike of `n klein-gemeente polisie, as die meerderheid van die inisiatiewe geneig om op te fokus metropolitaanse polisie forces- en die behoefte aan gespesialiseerde nagraadse opleidingsprogramme in polisie sielkunde ontwikkel.